Pääkansiooni viittaava runo PÄÄKANSIO HTTP://WWW.RAJARAILONA.COM/
RUNOMATKAT
JOTKUT RUNOILIJAT VIISASTELEVAT MATKASTA
JA MATKALLA OLEMISESTA,
EIVÄT OLE MATKALLA OIKEASTI:
TEKEVÄT SANOILLA MATKAA,
KÄSITTEILLÄ,
MIELEN KUVILLA.
TEKEVÄT MATKOJA KAMMIOISSA,RUNOILIJOIDEN TEMPPELEISSÄ,
KAPAKOISSA,
RUNOMATINEOISSA,
KÄSILLÄÄN EIVÄT KOSKETA MATKAA,
EIVÄT TUNNE MATKAN TUSKAA, ILOA, ODOTUSTA JA TAAS LÄHTEMISTÄ, LÄHTEMISEN KOSKETUSTA,
HAJUJA, KIPUJA, JANOA JA NÄLKÄÄ,
NAISEN KOSKETUSTA PIENEN KAUPUNGIN PUISTOSSA,MAKSETTUA TYYDYTYSTÄ.
EIVÄT HALUA AIKAA,
EIVÄT HALUA NÄHDÄ IHMISEN RUSENTUVAA ELÄMÄÄ TÄSSÄ,
EIVÄT AJAN LIKAISIA KUVIA, EI SAA YMMÄRTÄÄ; EI NIITÄ,
NE RIKKOVAT RUNON TYYLIN,
VAPAAN TYYLIN, JOSSA VIISAUS RATSASTAA SIEVILLÄ SANOILLA KUIN MIES NUKKEVAIMOLLAAN.
EI SAA YMMÄRTÄÄ; AJATUKSET LIIMATAAN PIENIIN KOVAKANTISIIN VIHKOIHIN.
SANAT YHTÄ IRRALLISIA KUIN AIKA,
PIRSTOUTUNUT RUNO,
PILKUTON TEKSTI AJAN VIIVALLA, RUNOILIJAN HOURE JA KUVITELTU VIISAUS,
ILMASSA LEIJUVA HÖYHEN
KEVYT TUNNE
JA KESKILUOKAN ELÄMYSMATKA.
Runoalbumista "Matkalla". Kotisivuiltani http://www.rajarailona.com/
Samalta kotisivulta albumista "Helsingin päivät ja yöt":
Pihapuu itki
Ratsastin sinulla yli kesän ja syksyn,
mutta olit kylmä hevonen,
juoksit omille teillesi
omiin maailmoihisi,
säikkyyn kiitoon,
pois, jonnekin kauas,muistojen taakse,
aikaan, hetkiin, kun joku otti kysymättä,
luvatta,
pienen tytön pimeässä yössä.
Yhtenä aamuna olit pois,
ikkunan edessä,
vastapäisen talon ikkunat katsoivat huoneeseen
ilman tunnetta, ilman myötätuntoa.
Pihapuu itki keltaisia lehtiä alas.
Istuit ja tuijotit itseesi,
pois, matkalla,
jossain
ja minä olin yksin,
sinä yksin. En minä osannut tehdä mitään.
Ei ollut sanoja.
Kommentit